opvouwen
Dutch
Etymology
From op + vouwen.
Pronunciation
(file) - Hyphenation: op‧vou‧wen
Verb
opvouwen
- to fold, to furl
Inflection
| Inflection of opvouwen (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opvouwen | |||
| past singular | vouwde op | |||
| past participle | opgevouwen | |||
| infinitive | opvouwen | |||
| gerund | opvouwen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vouw op | vouwde op | opvouw | opvouwde |
| 2nd person sing. (jij) | vouwt op | vouwde op | opvouwt | opvouwde |
| 2nd person sing. (u) | vouwt op | vouwde op | opvouwt | opvouwde |
| 2nd person sing. (gij) | vouwt op | vouwde op | opvouwt | opvouwde |
| 3rd person singular | vouwt op | vouwde op | opvouwt | opvouwde |
| plural | vouwen op | vouwden op | opvouwen | opvouwden |
| subjunctive sing.1 | vouwe op | vouwde op | opvouwe | opvouwde |
| subjunctive plur.1 | vouwen op | vouwden op | opvouwen | opvouwden |
| imperative sing. | vouw op | |||
| imperative plur.1 | vouwt op | |||
| participles | opvouwend | opgevouwen | ||
| 1) Archaic. | ||||