λίβελλος

λίβελλος

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Latin libellus (“booklet; petition”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lí.bel.los/ → /ˈli.βel.los/ → /ˈli.ve.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lí.bel.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.bel.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.βel.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.vel.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.ve.los/

Noun

λῐ́βελλος • (líbellos) m (genitive λῐβέλλου); second declension

1. libellus, petition

Inflection

Second declension of ὁ λῐ́βελλος; τοῦ λῐβέλλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ λῐ́βελλος ho líbellos	τὼ λῐβέλλω tṑ libéllō	οἱ λῐ́βελλοι hoi líbelloi
Genitive	τοῦ λῐβέλλου toû libéllou	τοῖν λῐβέλλοιν toîn libélloin	τῶν λῐβέλλων tôn libéllōn
Dative	τῷ λῐβέλλῳ tôi libéllōi	τοῖν λῐβέλλοιν toîn libélloin	τοῖς λῐβέλλοις toîs libéllois
Accusative	τὸν λῐ́βελλον tòn líbellon	τὼ λῐβέλλω tṑ libéllō	τοὺς λῐβέλλους toùs libéllous
Vocative	λῐ́βελλε líbelle	λῐβέλλω libéllō	λῐ́βελλοι líbelloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “λίβελλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press